Yakınları cenazeyi almaya bile gelememişti!
“Ne yapıp edip o cenazeye gitmeli” dedik.
Songül Saraç, “Kadınlar olarak kadına sahip çıkalım” dedi.
Umut Şekerci, “Annesini kaybetmiş bir evlat olarak bende geliyorum” dedi.
Peşine, Beycuma’yı sahiplenen Zihni Köktürk, “Beycuma’dan toplanıp geliyoruz” dedi.
Bir destek de Zonguldak Ekmekçi Kadınlar Derneği’nden geldi.
Çaycuma’dan Uğur Gemici, Murat İleri…
Canı acıyan herkes…
Zonguldak Belediye Başkanı Muharrem Akdemir araç tahsis etti.
Önceki akşam, “Kimsesizler mezarlığına defnedilecek” diyen Devrek Belediye Başkanı Mustafa Semerci, sabah kararını değiştirdi. “Şehir mezarlığına defneceğiz” dedi.
O sabah Devrekliler “Töre cinayetine kurban edilen bir annenin cenazesini sizleri sahiplenmeye davet ediyoruz” anonsları ile uyandı.
Biz, biraz geç kalmıştık aslında!
Perde arkasında İl Emniyet Müdürü Ahmet Metin Turanlı sahiplenmişti her şeyi…
Gizli, gizli… Öyle de olması gerekiyordu.
O da öyle yaptı zaten…
Orada bulunan herkesin güvenliği için endişe etmişti belki de…
Fakat, hangi vicdana sığardı ki, o kadını; kimsesiz, kimsesiz mezarlığına, son yolculuğuna kimsesiz uğurlamak!..
Ölümün kimsesizi, kimsesizler mezarlığı olur mu?
Kur'an da olmayan, insan vicdanında olur mu?
Devrek Müftüsü sordu…
Yüzlerce insan hakkını helal etti…
Allah gani gani rahmet eylesin…
Zonguldak’ın erkeği, kadını, yaşlısı onu omuzladı, son yolculuğuna uğurladı…
Töre yüzünden evlatları tarafından bıçaklanarak öldürülen o ana hakkını helal etti mi acaba?
Editör: TE Bilisim
