Zonguldak halkı mağrurdur, mağdurdur!
Hakkını arayamaz, Devletinden korkar!
Polisinden, Jandarmasından ürker!
İşe girmek için rüşvet isteyen siyasetçiye haddini bildirmez, çaresizdir!
Bunca zenginliğin içinde işsizliğin hesabını soramaz!
Hizmet götürmeyen Belediye Başkanı’na sesini çıkaramaz, sövgüsünü de, sevgisini de beyaz zarfın içine koyar!
İsyan etmez, göçünü alır başka şehirlere gider!
Zonguldaklı, yerin yüzlerce metre altına inmek için kuradan çıktığında kurban olacağını bile bile kurban kesen halkın adıdır!
Zonguldaklı, kendi memleketinde kimsesiz bırakılmış sessiz çığlıktır.
Ölüme inerken huşu ile giden, kendine reva görülen kadere razı olan halkın adıdır Zonguldak…
Mehmet Akif’in tarif ettiği “Yumuşak başlı isem kem dedi uysal koyunum. Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boynum” gibidir Zonguldak halkı!
Zonguldak halkı yumuşak başlıdır ama sabrı tükenince destan yazan halkın adıdır.
Bu halkın ahı hepinizi tutar…
Siyasetçisi, bürokratı, seçilmişi, sendikacısı, atanmışı, memuru, bekçisi kendinize gelin!
Amasra’da grizu faciasında şehit olan 41 madencinin Türk bayrağına sarılı, sıra sıra tabutların ve geride kalan gözyaşlı ailelerin sorumluğu, o koltuklarda oturan herkesindir.
Şehit madencilerimize Allah’tan rahmet, ailelerine sabırlar diliyoruz.
Allah bir daha böyle acıları yaşatmasın…
Günün sözü…
Tehlike gelmeden görenlere abdal denir.
Geldiğinde görenlere, aptal…
Gelse de görmeyenlere ahmak denir!