TTK böyle bir dönem hiç yaşamadı.
Bu kadar başarısız olup da kendini bu kadar iyi pazarlayabilen bir Genel Müdür hiç olmadı Zonguldak tarihinde.
TTK Genel müdürü ve yönetimini yan gelip yatmakla, sabah sekizden saat beşe kadar oturup sonra eve gitmekle tanımlayan milletvekilleri tribünde oturunca;
-Müesseselerinde çıkardığı kömürü tarihinde hiç olmadığı şekilde Lavuara sokmayı beceremeyen
-Müessese Müdürü iken Müessesedeki Amatör sendikacılara ocağa girmeden 2 yıl süre boyunca yeraltı maaşı vererek teftiş konusu olan
- Sendikacıyı iç denetçi yapmak için yönetmeliği değiştiren ve onun gittiği özel kursun parasını kuruma ödeten,
- Ehliyetine el konulmuş şoföre, şoför olarak maaş ödemeye devam eden,
- TTK tarihinde bugüne kadar kurumun dinamit temin edememesi elinde yeterli miktarda dinamit olmaması sebebiyle üretimi düşüren,
- Göreve geldikten sonra sene başında koyduğu hedefi sene sonunda bir kez bile hiçbir müessesede dahi tutturamayan,
- Herkes bağıra bağıra söylemesine rağmen fahiş fiyattan yıllarca ocaklarda kullanılan ve zehirli olduğu bilimsel toplantıda açıklanan köpük alan,
- Ve 42 madencinin şehit olduğu kazayı fırsata çevirip kendisinden başka kimsenin istemediği kişiyi Genel Müdür yardımcısı yapmayı vekaleten de olsa başaran hatta bunun için sendika başkanını da kullanan ve siyasilere gol atan,
Ve bütün bunlara rağmen görevde kalmaya devam edebilen bir Genel Müdür
Elbette ki alkışı sonuna kadar hak ediyor.
Her sabah içtima ile kapıda karşılanmaya devam etmeyi de hak ediyor.
Tabi tüm bu başarısızlıklarına rağmen hiçbir talebini dikkate almadığı halde her kit komisyonu toplantısında sınıf arkadaşım diye sınıfı geçmesini sağlayan Polat beye de bu son gol yakıştı.
Sonra bütün millet bu olanları görerek “nerde Ömer Barutçu, nerde Zeki Çakan, nerde Veysel Atasoy?” deyince kimsenin kızmaya hakkı yok.