Araplar develerin, çölde çok sevdikleri bir dikeni yeme isteğini harese olarak ifade ederler.
Deve çölde nadir bulunan bu dikene rastladığında her şeyi unutur dikeni yemeğe koyulurmuş.
Deve dikeni yedikçe damağı kanar. Ağzındaki ılık kan dikenle karışınca dikenin tadı daha da hoşuna gidermiş.
Dikenin lezzetini kandan değil dikenden geldiğini zanettiğinden dikeni yedikçe yermiş.
Eğer devenin sahibi engel olmaz ise deve diken yiye yiye kan kaybından ölürmüş.
Araplarda işte bu hadiseye devenin kendini kaybedercesine diken yemesine -ha-re-se- derler. Yani "hırs- ihtiras"…
Yani, kendi kanında boğulmaktır harese…
Harese içinde olan efendiler, ışıklı yollarda onurlu yürüyemezler.
Albayrağı sancağa dikemezler…
Çok yakında görüşeceğiz!
Biraz daha sabır…
Görelim mevlam neyler, neylerse güzel eyler…
Yeşil alan, imar, 20 trilyon!
3 Dil bilen, nezaket dersi veren bir İlçe Başkanı genç arkadaşın suni gündem çabalarını şimdi çok daha iyi anlıyoruz.
Daha öğreneceğimiz çok şey var!
Siyasete girenleri iyi takip etmek gerekiyor.
Nedense hep altından bir çapan oğlu, çırpan oğlu çıkıyor!
Hepsinin kendini düşünen bir planı var.
Fakat o planlar bozuluyor.
Yeşil alanların trilyonluk ranta dönüştüğü projelerin izini sürmeye devam ediyoruz.
Rüşvet…
Bir karadenizli, bir Kayserili ve bir Diyarbakırlı ayni trafik kazasında ölmüş…
Cenazeleri kaldırılmış.
İki-üç gün gecmis, bir de bakmışlar ki karadenizli, çıkmış mezardan, üstünü silkeleyerek geliyor.
Önce büyük bir panik yasanmış haliyle, sonra bakmıslar bayağı kanlı canlı, cesaret edip yanına yanasmıs ve merakla sormuslar:
- yahu sen öteki dünyadan nasıl geri döndün?
Anlatmış: - öte tarafta da işler buradaki gibi yürüyormus meğer, rüşvet, haksızlık, yolsuzluk... geri göndermek icin 5 bin dolar istediler, bastım parayı geri geldim.
- Eee, diğer iki arkadaş niye gelmedi?
- Vallahi ben gelirken, Kayserili hâlâ "3.500 dolara olmaz mı, yap bir indirim de ayağımız alışsın!' diye pazarlık ediyordu.
- Ya Diyarbakırlı?
- O da 'ben vermem, devlet versin!' diye inat ediyordu..
